എവിടെയെങ്കിലുംകിടന്നുറങ്ങിയാൽമതി.എത്രയുംപെട്ടെന്ന്അവിടെയെത്തണം.ഇല്ലെങ്കിൽ，സാധനങ്ങളെല്ലാംവേറെയാരെങ്കിലുംകൊണ്ടുപോയാൽ，എല്ലാംവെറുതെയാകും！”
瘦猴（첨）വും賀哥（뢰거）വുംഅതിനോട്യോജിച്ചു.“അതെ，ഇപ്പോൾതന്നെപോകാം！ഇരുട്ടായിട്ടില്ല.എനിക്ക്ഉറക്കവുമില്ല.ഇനിയുംകുറേദൂരംപോകാം！”
സത്യംപറഞ്ഞാൽ，നമ്മൾഏഴ്പുരുഷന്മാർമാത്രമാണെങ്കിൽ，രാത്രിതന്നെപുറപ്പെടാം.ക്ഷീണിക്കുമ്പോൾഎവിടെയെങ്കിലുംകിടന്നുറങ്ങിയാൽമതി.
പക്ഷെ，幽月（소യാ）യുംകൂടെയുണ്ട്.അതുകൊണ്ട്രാത്രിയാത്രചെയ്യുന്നത്ബുദ്ധിമുട്ടാണ്.
മാത്രമല്ല，ഇപ്പോൾകാര്യങ്ങൾമാറി.ഒരുപക്ഷെ，മറ്റ്കള്ളന്മാരെയുംനേരിടേണ്ടിവരും.
അവർഅപകടകാരികളാണെങ്കിൽ，ജീവൻതന്നെഅപകടത്തിലാകും.
അതുകൊണ്ട്，幽月（소യാ）യെകൂട്ടണോവേണ്ടയോഎന്ന്，തീരുമാനിക്കേണ്ടത്ഞാനാണ്.
ഞാൻ幽月（소യാ）യോട്ചോദിച്ചു，“നീവരുന്നില്ല，നീയും華姐（원저）യുംഇവിടെകാത്തിരിക്ക്.”
“പക്ഷെഎനിക്ക്…”幽月（소യാ）മുഴുവനാക്കിയില്ല.എങ്കിലുംഎനിക്ക്കാര്യംമനസ്സിലായി.അവൾക്ക്അച്ഛനെകാണണം.
ഞാൻപതുക്കെചോദിച്ചു.“നിനക്ക്，എല്ലാവരോടുംപറയാൻപറ്റുമോ？”
幽月（소യാ）ഒന്നുംപറഞ്ഞില്ല.അവൾആലോചിക്കുകയായിരുന്നു.“我說遠峰，你和幽月之間……是不是有啥事瞞著我們哥幾個？”幽鼠眯縫著眼，目光像探照燈一樣在我們身上掃來掃去。
錢豹那張嘴，永遠管不住：“嗨，這不明擺著嗎？遠峰這是要撬牆角啊！幽鼠，你可得留點神！這小子平時裝得跟個聖人似的，對女人不理不睬，誰知道他背地裡使了什麼手段！這回你可要栽嘍！”
幽鼠一聽這話，臉色都變了，結結巴巴地看著我：“不……不會吧？遠峰，你……你不能……”
“我說你們兩個，能不能消停會兒！”我趕緊出聲制止，這都什麼時候了，還在這兒胡咧咧，“正事要緊！”
華姐也聽不下去了，狠狠地瞪了錢豹一眼：“你那嘴是糞坑嗎？一天到晚噴糞！”
“那……到底咋回事？”幽鼠還是追著問，看來今天不弄清楚是不會罷休了。
幽月輕咳一聲，吸引了大家的注意力。她把讓我們幫忙找她爸的事，簡單說了一遍。當然，也解釋了為啥我會知道——當初在那個暗無天日的溶洞裡，大家都以為要交代在那兒了，她就把身世一股腦地告訴了我。
本章未完，請點選下一頁繼續閱讀！